kendi hayatımın soğuğunda üşüyorum

"bir buz tanesini ellerimde tutuyor gibiyim

ne erimesine engel olabiliyorum

ne parmaklarımın arasından yitip gitmesine

ne de vazgeçebiliyorum tutmaktan"

HerseySiZsiniz sizi(seni)seviyorum ben

"sen", "ben'' den daha eski bir masaldır

teni kutsayan aşıkların dilinde

ben sen'de kendisini aradığı için kalırken

sen yazgısına direnemediği için gider

ben'in kendine olan öfkesi

yalnızlığını sen'de bir hapse çevirirken

sen sözleri zarlara dökmüş olur

ben kendinden üstün bir şey yaratmak isteyen

ve bu yüzden harcananları si(z)lerken
sen biz'den geçmiş olur

-izSİN

uçurtmalar düşecek gibi savrulurken

bir anda yükselir

benim için değerliSİN iz

lütfen uçurtmamı düşürmeyin

00:00

yanlış uzaklık

yalnızlığımı kanatıyor günbatımı gidişler

iklimsiz bekleyişler var yine

gecenin bilindik ezgisinde

arkAdaŞlıK nedir?

rahatlık,

gözlerine bakıp "seninleyim"cevabını okumak
mutluluk,

dayatılmışlıklara "hayır" diyip fajitasa "evet" demek

beğeni,

düşünen adam heykelinden çok kedisine çay içiren "düşünceli adam"lara hayran olmak
paylaşım,

olası tekliklere her daim "iki pipet"le karşılık vermek
güven,

"mobesa"nın kelime anlamını bilse de orada olacağını bilmek
gerçeklik,

gözlerindeki hüznün ıslaklığıyla renklenip deklanşöre dokunmak
sevgi,

sözlük anlamından ötesi olmayan uzaklıklar öncesi farklı operatörlerden yarım saat konuşup ne dediğini değil ne hissettiğini anlamak
samimiyet,

tüm kimliklerden sıyrılıp sahne arkasında da kendin olmak. Kalbi başka melodilerle demlenirken dillenmeyen şarkısına eşlik etmek
hesapsızlık,

her türlü "olabilecek"leri umursamayı reddederek onun kıyafetleriyle daha da güzelleşmek. Banka önlerini amacı dışında kullanıp gereksiz hassasiyetlerin yerleşmesini sağlamak.
saygı,

kendi kararlarını alabilmesi için sonuna kadar yanında olup yanlış yaptığında elini sıkıca tutup seni görmezden geldiğini unutmak.
rahat bırakmak,

talihsiz kadınlar serisinin halkası olma umuduyla bileklerine yeni şekiller verdiğinde onu pucca saatle ödüllendirmek.

koşmak,

"sana ihtiyacım var" dediğinde zamanın dışına çıkıp gecenin bir vaktinde ona koşmak.
nefret,

kalanın sen olduğunu unutmadan her düştüğünde dizlerini öpenin o olmasını dilemek.

özlem,

sanal muhabbetsizliklerin büyüsüne yenilmeyen namelere kalbini koyabilmek,
içmek,

limonlu akminanın reklam serinliğine güvenerek, göz yaşlarına özgürlüğünü vermeden öylece içebilmek. "Giderim" şarkısını küllük olarak kullanılan kırmızı tuborgla daha da renklendirmek.
umut,

iki kişilik dünyanda mal mal oturup yeşil orduların seni fethetmesini dilemek.
hatırlamak,

tek taraflı hislerin özgürlüğüyle bir insanı sevebiliyor olmaktan mutlu olup salçalı soslu gitmeleri hatırlamak.

salaklık,

şükrü saraçoğlunun önünden geçerken "az sonra şampiyon olacak bir takım için fazlaca sessiz" dedikten hemen sonra taksicinin: " Maç Denizli'de" demesiyle futbol ilgisi-zliği-ne rağmen o dakika onla zevkle salaklaşabilmek.
sonsuzluk,

herkes her şey gelip geçerken olası yeryüzünde hancı olabilmek.

küçülmek,

gitmemesi için defalarca kendinden giderek isteyerek yerin dibine geçmek.
sarılmak,

kendi topraklarına indiğinde tanıdık ilk yüz olmak istiyorum deyip ona sarılmak. "zayıflamışsın" deyip onca ertelenmişliğin hırsıyla tekrarlanan sarılmaları on dakikaya sığdırdığında bile onsuz olamayacağını bilmek.

arkAdaŞlıK,

"yürümek bir ömür boyu beraberce el ele"cümlesinin gerçek olmadığını bile bile

"yar senin derdinden derbeder oldum" şarkısıyla salağa dönmek.

iz(in)le

Kendimle kalamıyorum. Kendimle kaldığımı sandığım anlarda seninle kalıyorum. Senin görüntünle, günün görüntüsüyle, anın görüntüsüyle kalıyorum. Gelip yakalıyor beni yakalarımdan. Tahmin edilemez bir biçimde sarsmaya başlıyor. İçim… İçim acıyor.
Kaçışım.Kendimden, senden, hayattan, olanlardan, olacaklardan…Küskünlüğüm. Bana, sana, hayata, olanlara, olacaklara…Sonra diyorum kendi kendime; “neden böyle yaptın da neden böyle oldu?”.Ve hiç bir şey anlamıyorum.
Her şeye sırtımı dönüp oturmak istiyorum bir köşede öylece, usulcacık. Hatta bir köşede tek ayak üzerinde dursam yeridir. O derece kızgınım kendime, kırgınım.
Özgürlüğüne çok düşkün biri olduğumu biliyorsun. İnsanların birbirlerine 'sahip’ olması durumunu hem sevmiyorum, hem anlamıyorum. Ama bu kendimi senin yanında tutsak hissettiğim anlamına gelmiyor.
Özgürlük. Seninleyken, sana zincirlenmişken dahi kendimi her zamankinden daha özgür hissetmem geçiyor aklımdan. Sana bakarken o kadar çok şey geçiyor ki aklımdan
Gözlerimi senden alıp ufka çeviremiyorum. Gözlerindeki ışıltı en mavi deniz’den daha çok huzur veriyor bana. Gülümseyişin… En yeşil ormanlardan daha yaşam kaynağı, daha doğal, daha nefes benim için. Ellerin… O mavi gökyüzünde uçan kuşlardan daha narin, daha özgür. Sadece tutmakla, tutunmakla yetinmek istemiyorum. Öpüyorum. Öpeceğim de müsaade ettiğin sürece.
Her şey o kadar iç içe geçiyor ki hiçbirini birbirinden ayıramıyorum. Yalnızlık bencillik, sahiplenmek, sevmek, ısrar, zorunluluklar, sorumluluklar, hayat, dayattıkları… Hep ayngüı hep aynı.Nereden geldiğimi bulana kadar nereye gittiğimi gözden kaçırıyorum çoğu zaman. Çoğu zaman. Zamanı fark edemiyorum.
Hayır hayır ne burası acıklı bir blog, ne de bu acıklı bir yazı. Keza sevginin acıklı bir hadise olduğunu düşünmüyorum. Sadece yeri geldi susal(d)ım aşka.

skoer

bencilpass

"ben yağmura deli buluta deli" gülten akın

bir büyük oyun yaşamak dediğin

beni ya sevmeli ya öldürmeli